“เราต้องเป็นคนที่กินจะ...อื้ออ”
ไม่ทันที่หมาป่าจีมินได้พูดอะไรออกมา เจ้ากระต่ายจะรีบนำริมฝีปากของตนเองประกบริมฝีปากสีแดงของหมาป่าจีมิน และดูดดุนด้วยความเอร็ดอร่อย ลิ้นร้อนค่อยๆสอดเข้าไปโพรงปากของหมาป่าจีมินก่อนค่อยๆผละออกจากปากของหมาป่าจีมินและไปดูดที่ลำคอขาวของหมาป่าจีมินทันที
“เจ้า...ฮึก...อย่ากินเราเลย”
หมาป่าจีมินเริ่มกลัวว่าตัวเองจะโดนเจ้ากระต่ายกิน น้ำตาก็เริ่มไหลลงมาพร้อมเสียงสะอื้นที่ดังออกมา
“ชู่วๆ ไม่ร้องนะครับ คุณหมาป่า ถ้าให้ผมกิน คุณหมาป่าจะได้อยู่กินที่นี่ตลอดชีวิตนะครับ”
เจ้ากระต่ายพูดออกมา ก่อนจะเอาลิ้นชื้นของตัวเองเลียลงน้ำตาของหมาป่าจีมิน
“ไม่เอา...เราไม่เอา...เรา...ฮึก...กลัว...เจ็บ..”
หมาป่าจีมินพูดออกมาเสียงสั่น พร้อมกับน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหล
“ไม่เจ็บครับ นิดเดียวเองเนอะ”
“อึก อ๊ะ อ๊า คะ...คุณ กระต่าย อื้ออ”
“เรียกจองกุกครับ ผมชื่อจองกุก อืม”
เสียงหยาบโคนพร้อมกับเสียงครางของหมาป่าจีมินดังขึ้น
“ระ...แรง ไปแล้ว จะ...จองกุก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“นิดเดียวนะครับ นิดเดียว”
เสียงกระแทกรุนแรงดังขึ้นเรื่อยๆ หมาป่าจีมินทำได้เพียงครางออกมาเมื่อแรงกระแทกเข้าออกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนกระต่ายจองกุกก็มัวเมาด้วยแรงอารมณ์
“อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว อ๊า!”
หมาป่าจีมินครางออกมาสุดเสียง ก่อนที่น้ำกามสีขาวขุ่นไหลออกมาจากแก่นกายเล็ก
“อ๊ะ อืม”
กระต่ายจองกุกก็เช่นเดียวกัน คราวเสียงต่ำออกมา ก่อนฉีดน้ำกามสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางรักของหมาป่าจีมิน
“แฮ่กๆ ฮึกก..”
หมาป่าจีมินหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน และน้ำตาที่ยังตงไหลลงมา
“ขอกินอีกรอบนะครับ”
“ไม่เอาแล้ว....ไม่เอาแล้ว อ๊ะ”
และ หมาป่าจีมิน ก็โดน กระต่ายจองกุก กินแล้วกินอีก....
“ผมจะดูแลคุณหมาป่าอย่างดีเลยครับ J”
